Sevginin Gücü (özgün adıyla Bajrangi Bhaijaan), komedi ve dramı içinde barındıran çok etkileyici bir Hint filmi. 2015 yılında Kabir Khan tarafından yönetilen filmin hikayesi de oldukça ilginç: Konuşma engelli Şahida tedavi olmak için annesi ile birlikte Hindistan’a gitmek üzere yola çıkar. Annesinin uyuduğu sırada durmuş olan trenden iner ve trenin tekrar hareket etmesiyle orda kalır. Annesi uyandığında onu arar, sorup soruşturur ama kızını bulamaz. Şahida ise bir başka bir yük trenine binerek Hindistan’a gider. Orada Bajrangi ile tanışır. Şahida, ona yemek ve su veren bu gencin peşini bırakmaz. İnançlı olan bu genç Şahida’yı sağ sağlim ailesine ulaştırmak için ölümü göze alacak bir yolculuğa çıkacaktır.

Filmin Konusu

Doğuştan konuşma engeli olan Şahida, bir gün köyünde kaybolur. Dağlık, uçurumların da bulunduğu bu yer Şahida için oldukça tehlikelidir. Tüm aramaların sonucunda Şahida bulunur ama onun konuşamadığı ve acil bir durumda yardım isteyemeyeceği gerçeği ciddi bir problemdir. Şahida’nın tedavi edilmesi gerekmektedir. Nerde? Hindistan’da, farklı bir ülkenin sınırları içinde. Aile bunun için besledikleri hayvanların bir kısmını satar ve Şahida annesiyle birlikte tren yolculuğuna çıkar.

Gece yarısı Keşmir sınırından geçerken tren arızalanır ve durur. Annesi uykuda iken uyanık olan ve camdan etrafı seyreden Şahida, küçük bir kuzunun ayağının toprağa sıkıştığını ve onu çıkarmak için çırpındığını görür. Yardım etmek için aşağı iner. Kuzunun ayağını sıkıştığı yerden kurtarır ve onu severken trenin hareket ettiğini görür. Trene yetişmek için koşar ama nafile. Annesinin başı tren camına yaslanmış, hala uykuda ve olanlardan habersizdir.

Trene yetişemeyen Şahida’nın gözleri yaşarır. Hiç bilmediği yerde bir başına kalan Şahide, ordaki bir yük trenine biner ve son durakta iner. Şahida, aç, susuz ve üşümüş bir haldedir. Dert veren Allah dermanını da verir ya kalbi temiz, inançlı ve iş arayan Bajrangi ile karşılaşır. Bajrangi, sevdiği kızla evlenmek için müstakbel kayınpederine kendini kanıtlamak ve iş bulmak için çabalamaktadır. İnandığı değerlere göre “asla” yalan söylemeyen bir genç olan Bajrangi, Şahida’nın acıktığını ve susadığını anlar ve ona yemek alır. Şahida ise tanıdık kimsesi olmadığı için bu gencin peşinden ayrılmaz.

Şahida’nın konuşma engelli olduğunu anlayan Bajrangi ona Munni (İnandığı Tanrılarından birinin kısaltılmış adı) diye seslenir. Genç, Şahida’nın karşı komşusunun evine gidip et yediğini görünce ve takvimdeki dağlık yeşil manzaranın onun evine benzediğini öğrenince onun müslüman bir ailenin kızı olduğunu ve Pakistan’dan geldiğini anlar. Şahida’yı evine götürmek hiç kolay değildir. Çünkü geçmişte iki ülke arasında kanlı savaşlar olmuştur ve normal yollardan o ülkeye girmek yasaktır. Önce Şahida’yı götürmesi için birine para vermeyi dener. Ancak o kişinin kız çocuklarını kötü yola sürüklediğini anlayınca ortalığı birbirine katar ve Şahida’yı kimseye emanet edemeyeceğini düşünerek onu kaçak yollardan kendi götürmeye karar verir.

Maddi ve manevi her türlü zahmete katlanarak Şahida’yı ailesine ulaştırmaya çalışan Bajrangi’nin hikayesi, yerel bir gazetecinin anlatımıyla büyür ve kahramanlaşır. Şahida’yı ailesine ulaştırırken bir ajan sanılarak hapse atılan ve işkence gören Bajrangi için binlerce insan seferber olur. İki ülkeden de destekler artmaya başlar. Baskıya dayanamayınca Bajrangi serbest bırakılır. Sınırın karşı tarafında sevdiği kız ve babası da onu bekleyenler arasındadır. Bajrangi, insan seli arasında sınırı geçerken ailesine kavuşmuş olan Şahida, koşarak gelir ve doğuştan olan konuşamama engelini aşarak Bajrangi’ye seslenir. Bu sahne çok duygusaldır. Bajrangi’nin yaptığı fedakarlık karşılıksız kalmamıştır. Hayatında ilk kez konuşan Şahida’nın ağzından çıkan ilk söz sevginin gücünü, vefanın gereğini ve engelin aşıldığını göstermektedir.

Bajranji’nin kaçak yoldan geçerken bile yalan söylememesi ve birkaç kez tünel kazmak zorunda olması, filmde geçen dans sahneleri, Pakistan’da polisten kaçmaya çalışma sahneleri oldukça eğlenceli. Aynı şekilde Şahida’nın ve Bajrangi’nin aciz ve zor durumlarda kaldığı sahneler de bir o kadar duygu yüklü. 2 saat 43 dakika süren filmin imdb puanının 8.0 olduğunu hatırlatalım. Çocuk oyuncu Şahida’nın (Harshaali Malhotra) ve Bajrangi’nin (Salman Khan) performansı da oldukça başarılı. İyi seyirler dileriz.

Not: Ailece izlenebilir ancak 4 yaş çocuklar duygulanarak ağlayabiliyor. (4+)

Keşmir sorunu

İngiltere, 1947’de sömürge olarak yönettiği Hindistan’dan çekilirken o dönemde bir prenslik olan Keşmir’in bir tercih yapması gerekiyordu. Bağımsızlığını yeni kazanan Hindistan ile ya da Pakistan ile birleşecekti. Nüfusunun yüzde 90’ı müslüman olan Keşmir halkı, Pakistan’a katılmaktan yana tavır alsa da dönemin prensi, Hindistan ile birleşme kararı aldı. Müslüman Keşmir halkı karara karşı çıktı. Pakistan ve Hindistan’ın bölgeye asker göndermesiyle taraflar 1947’de ilk kez savaştı. İki ülke arasında yine aynı nedenle 1965 ve 1999’da savaş çıktı. Savaşların ardından sağlanan geçici ateşkes sonucunda Keşmir’in yüzde 45’i Hindistan’ın, yüzde 35’i Pakistan’ın kontrolünde kaldı. Bölgenin doğusundaki yüzde 20’lik bir kısım ise sınırdaş Çin’in hakimiyetine verildi. Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi (BMGK), 1948’den itibaren aldığı kararlarla Keşmir’in askerden arındırılmasını ve geleceğinin halk oyuyla belirlenmesini öngördü. Hindistan, halk oylamasına karşı tutum benimserken Pakistan, BMGK kararlarının uygulanmasını istedi.

Kaynak: AA