Geçen yıl Ramazan orucu burada yaklaşık 19-20 saat olmasına rağmen tek çeşit, en fazla iki çeşit yemekle geçirmiştik. Bu yıl da öyle geçirmeye niyetlendim🎈

Çeşit çeşit yemek yaparak, sofrayı baştan başa donatanlara da elbette saygı duyuyorum. Herkesin evi, yeme alışkanlıkları farklı ama ben kendi adıma Ramazan’da nefsimi terbiye etmeye niyetlenirken, bedenimi de terbiye etmeye niyetleniyorum.

İnsanın kendisiyle iç hesaplaşmaya girdiği, yıl boyunca bedenini ve ruhunu yorarken, bu bir ay dinlendirdiği, ruhunun ve bedeninin sesini duymaya niyetlendiği, arındırdığı zaman dilimi madem ben de bedenimin ve ruhumun sesini duymaya niyetleniyorum.

Bizim toplumumuzda maalesef herşeyde olduğu gibi Ramazan’lar da gitgide bir şaşaa, gösteriş, yarış yeriymiş gibi geçiyor😔 Kendi gibi olmayana, oruç tutmayana da her türlü saygısızlığı, kötü sözü reva görüyor! Halbuki 20 saatte aç kalsan bir kase çorbayla karnını doyuruyorsun. Ama iş ruhu doyurmaya gelince, kendin gibi olmayana hoşgörüyle yaklaşmaya gelince asıl zor olan kısım orada başlıyor.

“Aman kalp kırmayayım, kötü söz söylemeyeyim, yalan zaten hiç hayatımda olmasın, kimse hakkında kötü düşünmeyeyim, dedikodu olan yerden kaçayım, kıskançlık, fitne, haset gibi kötü duyguların zerresi kalmasın, sadece Ramazan’da değil hayatım boyunca her daim elimdeki imkanları paylaşayım, çocuklarıma da paylaşmanın güzelliklerini göstereyim, doğadaki tüm canlılara öz şefkatle yaklaşayım, merhamet, sağduyu, şefkat ne kadar iyi haslet varsa daha fazlasını inşa etmeye gayret edeyim” diye düşünüp uygulamaya geçmek çok zor olabiliyor🎈

Dilerim yolda olan karınca misali hepsini uygulamaya koyabildiğimiz bir Ramazan olur🎈

İsveç’te yaşama dair yazılarıma bu linkten ulaşabilirsiniz.