Fırtına Çocuk (Storm Boy), Avustralya’da okullarda okutulan Colin Thiele’nin aynı adlı romanından sinemaya uyarlanmış, yönetmenliğini Shawn Seet’in yaptığı 2019 yapımı bir Avustralya filmi. Biraz baba-çocuk ilişkisi ama çokça doğa ve hayvan sevgisini işleyen bu masum ve etkileyici film, hüzünlü sahnelerine dikkat etmek koşuluyla 8 yaş ve üzeri çocuklarla da izlenebilir.

Büyükbaba Michael

Emekli bir iş adamı olan Michael Kingley’in şirketini artık oğlu yönetmektedir ve bu şirket, sürdürülebilir madencilik için tarım arazilerini kiralamak istemektedir. Bu sebeple bir oylama yapılacaktır. Aktivist bir çevreci olan Michael’ın torunu Madeline ise henüz 18 yaşına gelmediği için şirketin kararlarında söz sahibi değildir. Şirketin oylamasına ve arasının pek iyi olmadığı babasına karşı büyükbabasının desteğini ister. Torununun bu tavrı Michale’a kendi çocukluğunu anımsatır ve Madeline’e çocukluğunu anlatmaya başlar. Böylece Michael’ın çocukluğu ile tanışırız.

Büyükbaba Michael’ın çocukluğu

Michael, balıkçılık yapan babasıyla beraber kasabadan ve insandan uzak bir sahilde yaşar. Annesi ve kız kardeşini bir kazada kaybettikten sonra babası, kendine ve oğluna dünyadan kopuk bir yaşam seçmiştir. Yaşadıkları sahilde pelikanların doğal yaşam alanları vardır. Bu alanın milli park yapılması gündemdedir ama avcılar buna karşıdır. Bir gün Michael, ailesi avcılar tarafından vurulmuş üç pelikan yavrusu bulur ve bundan sonraki amacı onları yaşatmaya çalışmaktır.

Şapka çıkartılacak oyunculuklar

Film çoğunlukla Michael’ın çocukluğunu anlatıyor ama zaman zaman günümüze, yani büyükbaba Michael’ın yaşamına da geri dönüyor. Şunu söylemeliyim ki filmdeki karakterlerin neredeyse çoğu büyük kayıplar yaşamış acılı insanlar ve bu karakterlere hayat veren oyuncuların oyunculukları da son derece başarılı. Özellikle küçük Michael için Finn Little’dan daha iyi bir seçenek olamazdı sanırım. Duyguları izleyiciye bu kadar etkileyici geçiren çocuk oyuncu çok yoktur sanırım.

Filmde Michael’la sahilde tanışan ve onunla arkadaş olan, kendisi de aynı yerde yalnız yaşayan Avustralya yerlisi Fingerbone’un da hikayeye ayrı bir hava kattığını söylemeliyim.

Pelikanlar…

Hikayenin ana kahramanları pelikanlar olunca onlar için ayrı bir paragraf açmamak olmaz. Doğa ve hayvan sevgisinin anlatıldığı bir filmde hayvanların kullanılması kaçınılmaz. İzlerken acaba pelikanlar gibi evcil olmayan kuşları nasıl senaryoya dahil edebildiler, hayvanlara bir baskı ya da eziyet yapıldı mı diye düşündüm çünkü izlediğiniz zaman siz de göreceksiniz üç pelikan da resmen insanlar gibi duygulu davranışlar sergiliyorlar. Benim gibi bu durumu merak edenler olmuş demek ki yönetmenin şöyle bir açıklaması var: ‘Çekimleri tamamen pelikanların keyiflerine göre sürdürdük. Bazen bir sahnenin ortasında uçup gittiler, çekimi kestik. Geri geldiklerinde devam ettik.’

Tabi ki bu pelikanlar öyle doğadan rastgele alınan yetişkin pelikanlar değil. 6 haftalık yavruyken bakıcı eşliğinde küçük Michael’ı oynayan Finn Little ile tanıştırılmış ve büyüyene kadar beraber yaşamalarını sağlanıp aralarında bir bağ oluşturulmuş kuşlar. Film boyunca bakıcılarının da hep yanlarında olduğunu ekleyelim.

Her ne kadar iyi niyetlerle yapılmış bir film olsa da ve filmde kullanılan pelikanlar hala özel bir alanda yaşamlarını kontrol altında sürdürseler de doğal ortamlarında yaşayamadıkları aşikar. Diğer taraftan doğal yaşamda ölüm oranı çok yüksek olan hayvanlar listesinde bulunmaları ve bu vesileyle korunuyor olmaları da bir teselli olarak içimizde kalsın.

Doğa ve hayvan sevgisi

Doğal güzellikleriyle, hikayesiyle, oyunculuklarıyla beni çok etkileyen ve pelikanların zekalarına karşı hayranlık uyandıran bir film oldu Fırtına Çocuk. Hayvan sevgisini en güzel ve hüzünlü işleyen filmlerden biri diyebilirim. Özellikle çocuklarla hayvanların özel bir bağı olduğunu biliriz çünkü iki taraf da dünyanın masum canlarıdır, dolayısıyla onların ilişkileri çok özeldir. Bu özel ilişkiyi siz de çocuklarınıza hissettirmek isterseniz bu film iyi bir seçenek olabilir ama avcıların kuşları vurduğu bazı sahneler çocuklara duygusal olarak ağır gelebilir.

Ben bu filmi bilgisayarımda kulaklığımla izlemiştim. Filmin sonlarına doğru ekrana yansıyan küçük kızımın görüntüsünü fark ettim. Arkamı döndüğümde ise gözlerinden yaşlar geldiğini gördüm. Sesini duymayıp sadece küçük bir bölümünü izlediği halde etkilenmesi ve merhamet sahibi olması beni de duygulandırdı, sonra birbirimize sarılıp beraber ağladık…İzlerken bu ayrıntıyı da göz önünde bulundurmanızı tavsiye ederim, isterseniz önce kendiniz izleyin sonra çocuğunuza izletip izletemeyeceğinize karar verin zira her çocuğun duygusal gelişimi farklıdır.

İyi seyirler…

Sitedeki diğer film ve kitap incelemelerime buradan ulaşabilirsiniz.