Türkiye’de yüzden fazla noktada çıkan ve günlerdir devam eden orman yangınları büyük bir üzüntüye ve mateme sebep oldu. İç yangını, moral bozukluğu, çaresizlik, umutsuzluk, ağlama hissi ve dahası…

Yas, ölüm veya bir felaketten doğan acı ve bu acıyı belirten davranışları anlatırken, ekolojik yas, doğanın, ekosistem ve türlerin, doğadaki yerimizin, bizim için anlamlı manzaraların, doğadaki hatıralarımızın kaybolmasıyla ortaya çıkıyor. Mekan duygumuzun ve toprakla kurduğumuz bağın sarsılmasını tarif ediyor. Evde iken gurbette hissetme halini…

İnsan hatasının ya da iklim değişikliklerinin bir sonucu olarak ortaya çıkan orman yangınları, sadece ağaçları, ormanları, ormanda yaşayan canlıları, evleri, köyleri değil yürekleri de yaktı. Yangını söndürmek için uğraşırken hayatını kaybedenler de oldu. Orada olmasak da bizim de göğsümüz sıkıştı ve nefes alamadık. Yaşanan çaresizlik ve umutsuzluk hissi, geleceğe dair kaygılarımız, çocuklarımızın yanan geleceği, anıların birer birer kaybolması ve boğazda düğümlenen hıçkırık, derin bir yasa işaret ediyor; ekolojik yas.

Acı duyabiliyorsan, canlısın.

Başkalarının acısını duyabiliyorsan, insansın.

Tolstoy

Ekonominin çevreden daha önemli olduğunu düşünenler, para sayarken nefes tutmayı denesin.

Dr. Guy McPherson

Ateş sadece düştüğü yeri yakmıyor. Hisseden kalpler de bundan aynıyla etkileniyor. Bağ kurduğumuz ama kaybettiğimiz kişiler ve nesneler derin izler bırakıyor. Yaşanan bu süreç kişiyi geri dönülemez bir değişime sürüklüyor.

Ekolojik sistemin bozulmasıyla türlerin yok oluşu, biyoçeşitliliğin giderek azalması, denizlerin ve okyanusların kirlenmesi, küresel iklim ve gıda krizi, ekolojik yıkım, çürüme ve kayıp karşısında gündelik hayatta endişe, kızgınlık, öfke, umutsuzluk gibi hisler baş gösteriyor. Küresel iklim değişikliği ve iklim krizinin bireyler üzerindeki psikolojik ve fiziksel etkileri ekolojik yas (veya eko-yas) olarak adlandırıyor.

Can kayıpları, doğanın ve canlıların yok oluşu, köylerin insanların tüm gayretlerine rağmen kül oluşu insanları büyük bir hüzne boğdu. Umut verecek, yaraları saracak “söz” ise bu alanların tekrar orman olarak kalması, yapılaşmaya izin verilmemesi olacaktır.